کاشتن درآب و خاک شور

 کاشت گیاهان مقاوم به شوری

 گیاهان مقاوم به شوری زمستانه ( شتوی):  از گیاهانی متحمل به شوری زمستانه می توان جو، نخود، اسفناج چغندرو... را نام برو بطوریکه مشاهده شده جو می تواند شوری در حد 9000 را تحمل نماید و محصول اقتصادی را تولید نماید.

 گیاهان مقاوم به شوری تابستانه ( صیفی): از گیاهان متحمل به شوری تابستانه را می توان یونجه – خیار خربزه – طالبی – پنبه و... را نام برد یونجه مقاوم در برابر شوری می باشد بطوریکه یکی دو ماه بعد از سبز شدن و گذشتن از مرحله نو نهالی می تواند شوری بالای 9000 را بخوبی تحمل نماید و محصول اقتصادی را تولید نماید ولی در زمان جوانه زنی و نو نهالی به شوری حساس می باشد که برای رفع این مشکل روش کشت های مختلفی را مورد آزمایش قرار داده شده است که بهترین روش کشت یونجه در مناطق شور را مختصرا شرح می دهیم . بهترین روش کشت یونجه در مناطق شور زمینی که می بایست برای کشت یونجه اختصاص داده شود را در مهر ماه مراحل تهیه بستر را بخوبی انجام داده و کودهای بایسته مانند فسفات، پتاس و ریز مغذی ها را برای 2 الی 3 سال محاسبه نموده و قبل از کشت به زمین داده می شود. چنانچه مقدور باشد می بایست حدود بیست الی سی تن در هکتار از کود پوسیده دامی استفاده نمود . پس از آماده سازی زمین بجای کشت یونجه در زمین جو یا گندم ( رقم مقاوم به شوری )کشت کرد. و آبیاری نموده . و در اواخر بهمن ماه همزمان با خوشه رفتن غلات مقدار مناسب بذر یونجه ( حدود 40 الی 60 کیلو) را بعد از آبیاری زمین زمانی که رطوبت زمین بصورت اشباع می باشد توسط کارگربا تجربه در زمین پاشیده و بذر پاشیده شده در بین بوته های جو و گندم سبز نموده چون مقدارغلظت نمک زمین بر اثر بارانهای زمستانه تقلیل یافته و همچنین بوته تازه روییده یونجه در زیر بوته های گندم و جو از تابش مستقیم آفتاب نیز در امان می باشد . یونجه کم کم رشد نموده ومقاوم شده و پس از برداشت جو و گندم کشت شده کلیه بقایا را با یونجه نو نهال برش داده و با هم از زمین خارج نموده . در این زمان گیاه دیگر مقاوم شده وشوری های بالا را تحمل می نماید و محصول اقتصادی را تولید می نماید استفاده از کود در اراضی شور کودهای زیر شخم : کودهای فسفاته و پتاسه بهتر است قبل از کشت حدود 3-4 ماه در شرایط مرطوب و 6 الی 8 ماه در شرایط خشک به زمین اضافه نمود و توسط شخم یا دیسک زیر خاک نمود تا در هنگام کاشت کودها تجزیه و مورد استفاده گیاه قرارگیرد کودهای سرک بهتر است کودهای که امکان محلول پاشی را دارند را با مقدار مناسب بصورت محلول پاشی استفاده نمود تا کمتر مشکلات شوری خاک را بوجود آورند . البته بهتر است در هنگام محلول پاشی از آب شیرین و مناسب استفاده گردد تا از تنش و استرس شوری گیاه در امان باشد میزان بذر در آخر لازم است متذکر شد که در کلیه روشهای کشت در اراضی شور می بایست از مقدار بیشتری بذر نسبت به اراضی شیرین در هنگام بذر پاشی استفاده نمود تا ازسطح سبز خوبی برخوردار شد در هنگام شخم یا سله شکنی اطراف درختان می بایست ابتدا شوره های حاصله روی سطح خاک را جمع آوری نموده و سپس اقدام به شخم زدن کرد. 

کاشتن بادام دیم

    سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان دستورالعمل اجرایی احداث باغ بادام دیم مدیریت باغبانی تابستان 1386 دستورالعمل اجرایی احداث باغ بادام دیم نحوه تهیه زمین 1-تهیه نقشه کاشت ، باتوجه به میزان بارندگی –شیب زمین و وضعیت توپوگرافی بهترین روش کاشت انتخاب گردد (خطوط تراز- بانکت ها – تراس بندی -ریزحوضه ها وغیره ....) 2- خطوط کاشت بایستی طوری طراحی گردد که چاله های کاشت بصورت ضربدری باشد .که با این کار در باغ هر درخت یک حوضه آبگیر جداگانه دارد ودر محدوده باغ دیم احداث شده روانآبی بوجود نمی آید. 3- پیاده کردن نقشه: پس از تهیه نقشه با نظارت کارشناسان آنرا روی زمین پیاده گردد. 4-فاصله کاشت وتراکم در هکتار: باتوجه به میزان بارندگی وشیب زمین انتخاب می گردد که حداقل از 7 (7 شروع و تا 12 (12 متر ادامه می یابد. 5-ابعاد گودالها باتوجه به مشخصات خاک حداقل بایستی 1(1(1 متر باشد . 6-نحوه پرکردن گودالها : لازم است هنگام گودبرداری خاک زراعی روئی ازخاک زیرین جدا ریخته شودو نسبت به پرکردن گودالها طبق فرمول زیر اقدام گردد. - خاک حاصلخیز زراعی با 25 تا 30 کیلوگرم کود دامی پوسیده و کودهای شیمیائی موردنیاز طبق توصیه آزمایشگاه خاکشناسی مخلوط وداخل گودال ریخته شود. - قابل ذکر است خاک ریخته شده داخل گودال باید به صورت برجسته (پشته) در آمده و بذور در اطراف این برجستگی کاشته شود. سیستم های جمع آوری آب درشیب های 60-8 %: 1-تراس های کنتوری: در زمین هایی با بارندگی سالیانهmm 600-200 با شیب 50-20 درصد از این تکنیک استفاده می شود در این روش شیب طبیعی دامنه کوه به چند پله تقسیم می شود و کاشت را می توان نزدیک شیب دیواره عمودی انجام داد. عیب این روش: هزینه بالای احداث می باشد. 2-تراس ابرویی: در اراضی با شیب زیاد احداث می شوند و در درون آن ها درختان کاشته می شوند و این روش برای اراضی با شیب50-30 % و بارندگی سالیانه mm 600-200 مناسب است.در این روش پشته های خاکی ارتفاعی حدود 5/. متر داشته و داخل این پشته ها آب تجمع یافته تا به تدریج وارد خاک شود. 3-بانکت های قایقی شکل: این روش در اراضی با شیب 10-2 % و بارندگی سالیانه mm 600-200 قابل اجرا است . در این روش گودال هایی به عمق cm 40 ، عرض cm 40 و طول m 5 4 با استفاده از گاو آهن مخصوص ایجاد می کنند. با این روش 15-10 هکتار زمین را در روز می توان آماده کشت کرد. 4-کرت بندی: این روش مناسب اراضی با شیب 15-2 % و بارندگی سالیانه mm 400-200 است. به این منظور کرت هایی ایجاد می کنند که بخشی از آن به حوضه آبگیر و بخشی به محل کاشت درختان اختصاص دارد. 5-بندهای نیم دایره ای: این روش مناسب مناطق دارای بارندگی سالانه mm 200 بوده و در شیب هایی بیشتر از 5% می توان از آن استفاده کرد.در این روش بندهای کوچکی از خاک و سنگ در پای شیب های تند و در عرض دره های سیلابی فصلی ساخته می شود. این امر باعث می شود رسوبات حاصل خیز در پشت بندها ته نشین شده و امکان کشت درختان میوه را فراهم می کند. نحوه کاشت 1-انتخاب بذر: بذور جهت کاشت بهتر است از ارقام محلی منطقه و از درختان شاخص با تنه صاف و تاج متقارن و ترجیحاً ارقام شیرین انتخاب گردند. 2-نحوه کاشت : بعد از ضدعفونی بذور 2 تا 3 بذر را با فاصله 15-10 سانتی متر از یکدیگر اطراف برجستگی حاصل از خاک ریخته شده داخل گودال با عمق 2 تا سه برابر قطر طولی بذر( 8تا6 سانتی متر) می کاریم. 3-زمان کاشت : بهترین زمان کاشت بذر اوایل پائیز قبل از شروع بارندگی می باشد. تشکیل حوضه آبگیر با هدف کاهش نفوذ پذیری و افزایش روان آبی در دیم کاری بایستی جلوی رقابت گیاهان دیگر را با گیاه اصلی گرفت در نتیجه به وسیله دستگاههای مکانیکی عمل حذف علف های هرز را انجام می دهیم و پس از مشخص کردن حوضه آبریز و حوضه نفوذ پذیر محل های کاشت را مشخص می کنیم و بعد از آن از موادی مانند کلوئیدها (رس)، مواد آبگریز(سیلیکون) ، فراورده های نفتی(قیر ، پارافین) ، ماسه ، شن ، سیمان ، سنگ فرش و پوشش های پلاستیکی در کاهش نفوذ پذیری حوضه آبگیر استفاده می کنیم. در مناطقی که سطح آبگیر نفوذپذیری ندارد از روش بدون خاکورزی نیز برای کاهش نفوذپذیری و افزایش روان آبی استفاده می کنیم.در این روش از تمام عملیات مربوط به خاکورزی از جمله جابه جایی وتسطیح در حوضه آبگیر صرفه نظر می کنیم. نحوه نگهداری در کشت دیم هدف اصلی بهره برداری حداکثر از نزولات آسمانی می باشد لذا می بایست اقداماتی را انجام داد تا ناحیه ریشه از بیشترین ذخیره آب برخوردار شود که برای این کار بایستی از عملیات آبخیزداری مانند احداث انواع بانکت و یا تراس و یا بند استفاده نمود. مثال : جهت استحصال و جمع آوری روان آبها در زمان بارندگی و استفاده بهینه از آنها می توان بانکت های هلالی مانندشکل زیر ایجاد نمود. 1- حفظ رطوبت : جهت حفظ رطوبت و استحصال روان آبها در فصل بارندگی توصیه می شود خاک زیر تاج درخت به صورت نفوذپذیر (خراش دادن خاک تا عمق ( 10-8 سانتی متر) و خاک بین ردیفها متراکم وغیر قابل نفوذ گردد و بعد از اتمام فصل بارندگی برای جلوگیری از تبخیربه روشهای مختلف مانند استفاده از مالچ رطوبت خاک حفظ شود. 2- تشکیل حوضه نفوذ با هدف افزایش نفوذپذیری و کاهش روان آبی تغییر پایداری در سطح زیرین خاک در منطقه ریشه مانند استفاده از مواد جاذب الرطوبه ، تورب ، پیت ماس ، پوکه های معدنی ، کودهای دامی ، کودهای سوپرجاذب می توان ظرفیت نگهداری آب را به طور معنی داری افزایش داد. برای افزایش نفوذ پذیری خاک می توان از کود دامی ، پوکه های معدنی و مالچ که می توانند باعث افزایش نفوذپذیری خاک و تهویه خاک گردند استفاده کرد. 3- سله شکنی: در اغلب خاک ها مخصوصاً خاک های سنگین با میزان رس بالا اگر فاصله زمانی بین دو بارندگی زیاد باشد در اثر نزدیک شدن ذرات خاک به همدیگر در سطح زمین شکاف هایی ایجاد می گردد که به آن سله می گویند. در اثر سله بستن سطح خاک ، رطوبت سطح زیرین از محل شکاف های سله ها به طرف سطح خاک حرکت میکند و تبخیر می شود لذا لازم است بین دو بارندگی حتماً نسبت به شکستن سله ها اقدام کرد. لذا برای جلوگیری از سله بستن خاک بهتر است خاک سطح را با کود دامی و پوکه های معدنی مخلوط کرد. 4- مبارزه با علفهای هرز و آفات و بیماریها: برای کنترل علفهای هرز سطح باغ و جلوگیری از رقابت بین علفهای هرز و گیاه اصلی بایستی نسبت به مبارزه به موقع با علفهای هرز اقدام شود. همچنین جهت جلوگیری از شیوع آفات و بیماریها در صورت نیاز نسبت به سمپاشی و مبارزه به موقع اقدام شود. 5- پیوند : در صورت تامین رطوبت کافی یا آبیاری تکمیلی می توان در سال دوم اقدام به پیوند نهالهای بذری یا ارقام مناسب نمود. ضمناً بهترین زمان پیوند اواخر خرداد و اواخر شهریورماه می باشد. 6- هرس : سال اول ، نهالهای سبز شده در سال اول به صورت یک تنه نگهداری شده و از هرس آن پرهیز شود. سال دوم : از نهالهای سبز شده یکی که قویتر باشد را نگه داشته و بقیه را حذف می کنیم. در سیستم های کشت دیم بایستی توجه داشت که روشهای تربیت درخت نباید به رشد رویشی زیاد از حد منجر شود. همچنین نفوذ زیاد نور به درون تاج چندان مطلوب نیست بنابراین هرس با روش محور مرکزی تغییر یافته با ارتفاع تنه 60-50 سانتی متر مناسب به نظر می رسد. در اغلب موارد هرس درختان در سالهای باروری فقط محدود به حذف شاخه های شکسته و بیمار، حذف پاجوش و نرکهای احتمالی می باشد. 7- حفاظت از آفتاب سوختگی در صورت نیاز برای جلوگیری از آفتاب سوختگی و خسارت ناشی از آفتاب ، تنه و شاخه های اصلی درخت را با محلول آب آهک یا پوشش مناسب محافظت می نمائیم . 8- حفاظت در زمستان برای جلوگیری از خسارت جوندگان در زمستان نهالها را با روش مناسب نظیرپارچه،خاروتیغ ،لوله های پلاستیکی،موادشیمیایی و....... حفاظت و همچنین در صورت وجود باد شدید در منطقه می توان از قیم برای نهالها استفاده نمود. 9-آبیاری تکمیلی درصورت امکان در 3-2 نوبت و ترجیحاً اوایل تابستان(جهت پرکردن مغز)واواخرتابستان(جهت تولیدجوانه های گل سال بعد) انجام گردد. 10- بهداشت باغ به منظور جلوگیری از شیوع آفات وبیماریها، شاخه های هرس شده زائد و میوه های آلوده را از باغ خارج کرده و نسبت به سوزاندن آن اقدام شود. 11- تغذیه در صورت رعایت اصلاح خاک گودالها در زمان کاشت، از سال چهارم به بعد هر 2 تا 3 سال یکبار می توان در زیر سایه انداز درخت در زمان خزان درختان بصورت پخش سطحی کودحیوانی پوسیده وبرگردان آن زیر خاک به میزان 10 تا 20 کیلوگرم برای هر درخت استفاده نمود. 12- مبارزه با سرمای دیررس بهاره برای مقابه با سرمای دیررس بهاره باتوجه به حساسیت بادام بهتر است محل احداث باغ کف دره ها نباشد و همچنین احداث باغ دردامنه های شیب داروترجیحا"درشیب های روبه شمال توصیه میگردد. 15-درصورت امکان پیوند،توصیه میشود ازارقام بادام دیر گل وحداقل دورقم جهت گرده افشانی موثرانجام گردد. خشکسالی و راه های مقابله با آن: در سال هایی که میزان بارندگی خیلی کمتر از میانگین سالانه است بایستی با روش های فعال از باغ محافظت شود. یکی از این روش ها حذف کامل یک یا چند شاخه است (به صورتی که فرم درختان بهم نخورد )که در اوایل تابستان انجام می شود. و پس از انجام هرس شدید لازم است برای جلوگیری از آفتاب سوختگی تنه از چسب چوب سفید یا رنگ پلاستیک سفید برای پوشش تنه استفاده نمود. حذف کامل علفهای هرز در منطقه آبگیر و حوضه نفوذ پذیر و آبیاری تکمیلی در تابستان یکی دیگر از راههای مقابله با خشکسالی می باشد.      

کاشتن زعفران

تهیه زمین جهت کاشت زعفران:

بهترین نوع خاک برای کاشت زعفران خاک شنی ـ رسی است که مقدار کمی آهک داشته باشد

در تهیه زمین به منظور کاشت زعفران لازم است توجه و دقت خاصی معمول شود ابتدا در فرصتهای مناسب در پائیز یا زمستان زمین مورد نظر را شخم عمیق می‌زنند درصورتی که شرایط مناسب نبوده یا دسترسی به تراکتور مقدور نباشد می‌توان شخم را در پایان بهار یا اوایل تیرماه نیز انجام داد

پیاز زعفران تابستان فعالیت ندارد، دوره بیداری و فعالیت آن از حدود آبان تا اردیبهشت است و با شروع فصل گرما برگ هایش زرد شده و می خشکد و پیاز به خواب می رود پس زمین های گرم و خشک جای مناسبی برای کشت زعفران است.

خاک مناسب جهت کاشت و پرورش زعفران

زعفران در زمین های شور، رسی یا خیلی شنی رشد نمی کند بلکه بهترین نوع خاک برای رشد آن خاک شنی ـ رسی است که مقدار کمی آهک داشته باشد، PH خاک باید بین 8 ـ 7 بوده، خاک مزرعه حاصلخیز و شیرین بوده و از علف های هرز پاک باشد در ضمن کاشت گیاه زعفران را باید در زمینی باشد که از چند سال قبل در آن زعفران کشت نشده باشد.

زمان مناسب جهت کاشت زعفران

از مرداد ماه تا مهر ماه می توان به کاشت زعفران اقدام نمود. پس از کاشت پیاز زعفران در زمین به مدت 7 ـ 4 و در بعضی مناطق تا 10 سال باقی مانده و محصول می دهد و از این نظر احتیاجی به کاشت مجدد زعفران در سال های بعد ندارد.

عملیات کاشت پیاز زعفران:

برای کاشت پیاز زعفران ابتدا چاله‌های یک ردیف را با بیل درمی‌آورند و در داخل هر چاله از 15 - 3 پیاز قرار می‌دهند. عمق کاشت پیاز زعفران 20 - 15 سانتیمتر در نظر گرفته و در موقع کاشت سر پیازها باید رو به بالا قرار گیرد.

عملیات کاشت پیاز زعفران:

برای کاشت زعفران 5 - 4 نفر شرکت می‌کنند

 پیازها در عمق 20 سانتیمتری در زمستان از سرما و یخبندان و سایر تنشهای محیطی و در تابستان از گرما زدگی مصون می‌مانند

نحوه آبیاری بعد از کاشت زعفران

اگر قبل از کاشت زعفران مزرعه را آبیاری کرده باشید دیگر نیاز نیست بلافاصله پس از کاشت پیاز مزرعه را آبیاری کرد اما در صورتی که مزرعه آبیاری نشده باشدباید سریعا مزرعه را پس از کاشت آبیاری نمود. زعفران گیاهی مقاوم به کم آبی است . اولین آبیاری پاییزه زعفران باید 15 روز قبل از بیرون آمدن ساقه گل ها انجام شود.

اگر قبل از مهر ماه زمین آبیاری شود ابتدا برگ ها و سپس گل ها ظاهر می شوند و اینگونه چیدن گل ها با سختی صورت می گیرد و گل ها بین برگ ها باقی می مانند و از بین می روند.

برداشت زعفران:

در سال اول تنها تعدادی از غده های درشت که ذخیره غذایی کافی دارند و گل داده اند می توانند محصول بدهند و در کل مزرعه محصول قابل توجهی نخواهد داد. اواسط آبان ماه در مزرعه گل های بنفش رنگی ظاهر می گردد و سه هفته پس از پیدایش اولین گل برداشت آغاز می شود.

گل های مزرعه زعفران در آغاز سرما و خزان و زمانی که کلیه گیاهان هیچ گلی نمی دهند ، ظاهر می شوند و مزرعه زعفران را به یکی از زیباترین چشم اندازهای طبیعت تبدیل می کنند . برداشت محصول پیش از طلوع آفتاب و تا ساعت 9 صبح باید آغاز شود وهمچنین عملیات گل چینی 25 ـ 15 روز ادامه می یابد. 

درختان سریع رشد

درختان دارای رشد سریع: سرو نقره ای، عرعر (پردیس)، دم موشی، زیتون تلخ، چنار، افرای سیاه، اقاقیای بذری، پائولونیا، توت آمریکایی، درخت لاله و گل ابریشم